تا حدودی متوجه شدم در چه حالتی قرار گرفته .. یه چیزی بین خواب و بیداری .. یه حالت خیلی عجیب که در حالتِ آزرده خاطر بودن خیلی قابل دسترس تره تا وضعیت های روحی دیگه .. راستی چطوریه که بیشتر در حالت ناراحتی ایده های خفن به ذهن آدم می رسه؟... نمی دونم ، شاید به خاطر اینکه آدم وقتی ناراحته خودش رو از همیشه تنها تر احساس می کنه و متوجه می شه که برخلاف چیزی که به نظر می رسید ، دوستای واقعی اش و کسایی که واقعاً بهش اهمیت می دن خیلی خیلی کم هستند. اون افکار خفن از مواجه شدن با واقعیت تولید می شن و من ترجیح می دم واقعیت رو ببینم تا اینکه الکی خوشحال و امیدوار باشم